01 jul Wilde plukkers, die Romeinen
Tot zo’n 1600 jaar geleden leefden de Romeinen nog in ons land. Hun invloed was gigantisch en nog steeds zichtbaar. Behalve kippen, namen ze ook groenten mee die we hier nog niet kenden, zoals bietjes, prei en knoflook. Ik denk dat de moestuin van nu er maar saai uit zou zien als de Romeinen er niet waren geweest. Zelfs andijvie werd vóór de Romeinen nog niet gegeten in Nederland.
Veel planten die je nu kunt wildplukken, zijn op de één of andere manier gelinkt aan de Romeinen. Ofwel omdat ze door de Romeinen meegenomen zijn naar Nederland, of omdat het door de Romeinen veelvuldig gebruikt werd als voedsel, geneeskrachtig- of keukenkruid, of als genotsmiddel. Terwijl ik mijn rondje door de tuin loop, kom ik er diverse tegen, waarvan ik graag het verhaal van de Romeinen wil vertellen.
Zevenblad
De meest voor de hand liggende, die we allemaal wel kennen, is zevenblad. Volgens de overleveringen werd zevenblad meegenomen om overal te planten als voedsel voor de Romeinse soldaten. Zevenblad groeit makkelijk (wordt door het woekeren ook wel tuinmansverdriet genoemd) en bevat veel vitamine A en C, magnesium, kalium en calcium. Daarnaast versterkt het de nieren en werkt het urineafdrijvend.
Zevenblad dankt zijn naam aan het feit dat aan elk takje zeven blaadjes zitten. Omdat het zo woekert, kom je het eigenlijk overal tegen. Bij mij in de tuin staat het op twee verschillende plekken, en eerlijk gezegd ben ik er heel blij mee. Het eerste jonge blad, wat verschijnt in het voorjaar, vind ik het lekkerst. Zevenblad kan gegeten worden als onder andere sla, stamppot of je kan er pesto van maken.
Bijvoet
Een tweede plant die ik tegenkom, is bijvoet. Deze plant heeft zijn naam te danken aan het feit dat Romeinse soldaten deze plant in hun schoenen legde tegen vermoeide en pijnlijke voeten. Daarnaast is bijvoet enorm veelzijdig. De Romeinen gebruikten het als remedie tegen vet eten, bij buikkrampen en epilepsie. Daarnaast werd het ook gebruikt om eten mee te kruiden. Bijvoet is verder te gebruiken als middel tegen onder andere verkoudheid, nervositeit, menstruatiepijn en blauwe plekken.
Mocht je bijvoet wildplukken, dan kan je het blad eten als groente of drinken als thee. Het blad is het lekkerst in april en mei, daarna wordt de smaak bitter. De toppen kun je vóór de bloei eten als groente. Niet te grote hoeveelheden eten en niet gebruiken tijdens zwangerschap.
Wijnruit
Last but not least heb ik een overvloed aan wijnruit in de tuin staan. Wijnruit is een echte blikvanger met z’n blauwgroenige blad en felgele bloemetjes. Kneus je een blaadje tussen je vingers, dan komt de aromatische geur je meteen tegemoet. Wijnruit werd door de Romeinen veelvuldig in de keuken gebruikt. Een klein plukje is erg lekker in een stoofgerecht, salade of saus. Bij grotere hoeveelheden wordt de smaak bitter. Verder helpt wijnruit tegen kiespijn, huidziekten, hoofdpijn en hoge bloeddruk. De Romeinen dachten dat bijvoet werkte als tegengif. Ook voor wijnruit geldt weer dat dit niet gebruikt mag worden tijdens de zwangerschap. Omdat wijnruit een typisch mediterraan kruid is, is de kans vrij groot dat deze hier geplant is door de Romeinen.
