29 jun De natuur weet wat ze wil
De zomer is nu echt begonnen. De zon laat dit de afgelopen weken al erg goed merken en ook de planten beginnen weer allemaal in bloei te komen. Stiekem ben ik al vanaf januari druk in de weer met zaaien, verpotten en alles wat er bij tuinieren en een moestuin komt kijken. Ik merk dat ik elke winter weer grootsere plannen aan het bedenken ben voor het volgende seizoen. In januari en februari voelt de zomer vaak veel te lang geleden en beginnen de groene vingers alweer te jeuken.
Door eerder voor te zaaien heb je in mei al vrij grote planten en staan er vanaf juni al allerlei soorten planten in bloei. Tegelijkertijd heb ik ondervonden dat slakken grotere planten net zo lekker vinden als jonge zaailingen. Net voor ijsheiligen stond de schuur en zolder zo vol met zaailingen dat ik alles al in de tuinen heb geplant. Er zou geen vorst meer komen en planten groeien bij mij een stuk beter in de grond. Ik was een paar dagen druk bezig om alles te verplanten en nu kon het allemaal nog beter gaan groeien! Wat was ik trots op al m´n werk. Twee weken later was er vrij weinig meer over van alle zaailingen. Het bleef maar regenen en de slakken hadden vrij spel. Ik besefte dat een groot deel van mijn werk voor de slakken was geweest.
Natuurlijk groeit de plant vaak gewoon weer aan, maar ik besefte wel net voordat het seizoen begon dat ik niet altijd invloed heb op hoe de tuin eruit ziet. Ik zie mensen om mij heen druk aan de slag met allerlei manieren om slakken te weren maar de natuur heeft hier toch de beste oplossing voor. Kikkers en egels zijn nu weer een stuk actiever dan in mei en zodra de temperaturen hoger worden en het minder regent doen slakken een zomerslaap. Hierdoor slapen zij voor een paar weken. Elk seizoen leer je weer dingen die je meeneemt naar het volgende seizoen.
Dit jaar heb ik mij nog meer gefocust op de bodem. Ik heb kleimineralen en zeeschelpenkalk toegevoegd en in plaats van de zaailingen staat 1 schuur nu vol met brandnetelgier, heermoesgier en voeding van afrikaantjes. Ik geloof dat de beste voeding voor de natuur van de natuur is. Tuinieren leert mij om de natuur nauwkeurig te observeren en dat ik niet altijd controle op de uitkomst heb. Planten die ik soms graag op een bepaalde plek wil hebben werken niet altijd op die plek. Ook merk ik dat hoe meer voeding er in de bodem zit, hoe meer onkruid er komt.
Onkruid is maar net hoe je naar planten kijkt. Ik heb veel soorten onkruid laten staan en daardoor heb ik veel geleerd over de vaak eetbare bezoekers in mijn tuin. Naast dat het onkruid veel voedingstoffen aan de bodem geeft, waren ook de bestuivers erg blij met de bloemen van het zogenaamde onkruid.
De afgelopen seizoenen heb ik steeds meer verticaal getuinierd. Nu groeien er al allerlei soorten bonen langs de schuttingen en probeer ik steeds meer oude rassen te planten om de biodiversiteit in gewassen te verhogen. Om zo veel mogelijk bestuivers aan te trekken heb ik een combinatie van verschillende soorten eenjarige bloeiende klimplanten gemaakt om naast de groente klimplanten te groeien. Ik zie dit jaar een duidelijk verschil met hoe gezond de planten eruit zien. Ik zag deze week zelfs een wesp aan de slag bij een stuk waar luis op zat bij de tuinbonen. Wespen eten de honingdauw van luizen en helpen de planten die geen bestuiving nodig hebben wel degelijk.
Als kind hing ik vaak over de vlonder om met een vergiet de beestjes uit het water te observeren . Als volwassenen ben ik daar eigenlijk nooit mee opgehouden. Elk insect doet weer iets voor de natuur en is dus ook in te zetten bij een bepaald probleem. Mijn kersenboom zit eigenlijk elk jaar 1 maand onder de luizen en door simpelweg een waterschaaltje voor de wespen neer te zetten naast de kersenboom verhelpen ze dit probleem.
Lieveheersbeestjes eten ook luizen en zo probeer ik bij planten die gevoelig zijn voor luis , een plant bij te zetten die veel lieveheersbeestjes aantrekt. Veel mensen zien alleen de dahlia die in bloei staat of de fruitbomen die oogst geven maar niet wat je voor dit proces allemaal hebt geleerd over de plant, de bodem en de insecten die jouw plant helpen of juist proberen ziek te maken.
De afgelopen seizoenen keek ik soms verwonderd naar alles wat wij konden oogsten. Ik leer steeds meer over gefermenteerd voedsel en de voordelen hiervan voor ons darmstelsel. Dit seizoen probeer ik daarom zo veel mogelijk oogst te drogen of in te maken. In de tuin pas ik het fermentatieproces ook toe door middel van bokashi en ik merk dat het bodemleven hiermee een grote boost heeft gekregen. Ik leer elk seizoen ontzettend veel en ik ontmoet veel leuke mede gelijkstemde die net zo´n passie hebben voor permacultuur als ik.
Tuinieren is net als met alles vallen en opstaan. Het resultaat wat jij probeert te behalen in de tuin is niet altijd het resultaat wat je krijgt. Regelmatig ben ik druk bezig in de tuin en dan probeer ik tegen mezelf te zeggen dat ik nog meer moet genieten van wat ik doe terwijl ik het doe. Want net als met alles in het leven is het meer de reis dan de resultaten. En wat een leuke reis is het tot nu toe.
