18 apr Van een kale vlakte naar een biodiverse oase met groene vingers als gevolg
3 jaar geleden kwam ik met mijn man en zoontje in Friesland wonen. Wij zijn er vaak geweest voordat wij kinderen kregen en dat leek ons een fijne plek om meer natuur om ons heen te hebben in ons dagelijkse leven. Zo gezegd zo gedaan en toen had ik voor het eerst in mijn leven een vrij diepe achtertuin en grote voortuin. Maar de hele tuin was een kale vlakte en ik bleef elke dag maar glas in de grond vinden van de vorige bewoner.
De lente begon maar er was niet veel leven in de tuin. Mijn opa en oma hebben 40 jaar een moestuin gehad en als kind was ik altijd graag met mijn ouders aan het tuinieren. Desondanks was de tuin toch wel werk voor meer mensen. Mijn lieve man wilde graag een groen grasveld waar hij met ons zoontje kon voetballen. Samen met mijn vader hebben ze overal in de tuin de tegels vervangen voor gras. Mijn moeder en ik gingen aan de slag met het beplanten van de borders.
Mijn zoontje die toen net 3 was geworden genoot net als zijn moeder erg van tuinieren. Er kwam in de buurt een volkstuin vrij en het was 100 vierkante meter waar jaren niks mee was gedaan. Klonk herkenbaar… Samen met mijn man en met de hulp van lieve vrijwilligers die daar ook een volkstuin hadden verwijderde wij 100 vierkante meter kweekgras. Ik was daar bijna dagelijks te vinden en er was zo veel oogst dat we uiteindelijk ook veel hebben weggegeven. Ondertussen stond de voortuin en achtertuin in bloei. Ik plaatste overal drinkplaatsen voor vogels en insecten.
Samen met mijn zoontje recyclede ik van alles. We maakte van kikkerhotels tot egelhuisjes en de bijenhotels werden gelijk erg druk bezocht. Ik kreeg het idee om een deel van de achtertuin eetbaar te maken omdat ik zo genoot van m’n zoontje die zodra er aardbeien rijp waren ze snel opat. In het achterste deel van de tuin creëerde ik een bessenhaag en ben ik steeds meer fruitbomen en fruitstruiken gaan verzamelen. Nu groeien er tayberry’s om de stam van de perzikboom en loopt er een druivelaar helemaal tot aan het puntje van de 3 meter hoge kersenboom.
Hoe meer planten er komen, hoe meer de natuur in balans is.
Mensen zijn vaak bang dat met de komst van meer planten je ook meer overlast hebt van insecten. In mijn tuin merkte ik het tegenovergestelde. Hoe meer planten er komen, hoe meer de natuur in balans is. Het eerste jaar was mijn tuin nog niet zo biodivers als nu. Dit zorgde wel voor een overlast aan wespen of bijvoorbeeld luizen op mijn planten . Nu eten de lieveheersbeestjes de luizen en staat er aan het eind van het seizoen nog zo veel in bloei dat de wespen genoeg te eten hebben en juist tevreden mijn tuin uit gaan dan dat ze bij ons komen als wij zitten te eten.
Doordat ik geïnteresseerd raakte in het toepassen van natuurlijke vijanden met tuinieren, leerde ik ook over permacultuur en hoe je alles terug kan geven aan de natuur. Zo begon ik met mijn eigen composthoop en hergebruikte ik mijn voedselresten als bodemverbeteraar met bokashi. Er kwam nu een grote boost aan bodemleven. Mijn man stuurt soms oude foto’s van de tuin en dan moet ik lachen om hoe vaak ik dacht dat de tuin er echt precies zo uit zou blijven zien. Elk hoekje wordt nu gevuld met zelf gezaaide planten en ik heb nu in de achtertuin 2 moestuinen gecreëerd en 1 in de voortuin.
Meest biodiverse tuin van de gemeente Tytsjerksteradiel.
Bij een wedstrijd opgezet vanuit stichting steenbreek en mijn gemeente kon je de prijs winnen van de meest biodiverse tuin van de gemeente Tytsjerksteradiel. Nadat een vakjury de tuinen kwam bekijken heeft mijn tuin gewonnen. Ik ontmoette hiermee steeds meer mensen die ook zo’n passie voor tuinieren en biodiversiteit hebben en ik leer elke dag weer nieuwe dingen. De planten/ tuinier community vind ik een hele liefdevolle community en ik vind het mooi dat mensen hun kennis graag delen.
Als ik merk dat mensen niet veel van tuinieren of biodiversiteit weten probeer ik ze vaak uit te leggen dat iedereen groene vingers heeft. Van het onderhouden van een cottage garden tot het hebben van een moestuin. Iedereen heeft groene vingers! Mijn lieve zoontje is nu bijna 6 en wordt er weleens moe van als ik zeg ‘van proberen gaan we leren’. Maar dat is het echt het geheim van een biodiverse tuin. Tuinieren heeft mij geleerd om de natuur te bestuderen omdat de natuur het eigenlijk altijd al voor mij wil oplossen.
Vervolgens leer je steeds meer de planten in je tuin kennen en kan je aan de insecten zien hoe veel natuurlijke vijanden er in jouw tuin zitten. Soms komen er ook hele leuke verassingen aanwaaien. Zo groeide er vorig jaar op meerdere plekken een hoge afrikaan. Waarschijnlijk ontkiemd uit vogelpoep. Elk jaar groeit er meer en dit jaar wil ik rond de 30 dahlia’s overal in de tuinen planten voor een kleine pluktuin. Ik vind het erg mooi om te zien hoe veel een wilde tuin in plaats van een strakke betegelde voortuin kan doen voor een gezin maar ook voor de buurt. Er lopen veel mensen langs de voortuin en soms staan mensen dan even stil om te kijken naar een bestuiver die op een bloem zit. Zodra ik planten snoei of pluk maak ik vaak wat boeketten die ik aan voorbijgangers of mensen uit de buurt geef. Mensen reageren altijd erg enthousiast wat mij dan ook weer blij maakt.
Zo vind ik vanaf juni vaak overal opgekomen zaailingen die zij ergens in de tuin planten, worden planten kusjes gegeven, geaaid en wordt de oogst vaak direct van de plant gegeten.
Doordat ik merkte dat mensen het zo leuk vonden om meer groen in de buurt te zien heb ik een boomspiegel in de buurt geadopteerd waar nu overal mooie bollen uit de grond komen. De grond was erg kaal en erg hard. Mijn zoontje wordt steeds ouder en hoe fanatiek hij vroeger klaar stond met zijn graafmachine om elk stukje grond met mij biodiverser te maken, pakt hij steeds vaker z’n fiets en wil hij z’n vriendjes ophalen. Nu vind hij het zaaien erg leuk.
Ik heb nog een zoontje gekregen en die is in juli 2 jaar. Hij zit nu in dezelfde fase als mijn oudste zoon toen wij hier kwamen wonen. Kinderen kijken zo mooi en puur naar de natuur en zijn zulke gezellige hulpjes in de tuin. Zo vind ik vanaf juni vaak overal opgekomen zaailingen die zij ergens in de tuin planten, worden planten kusjes gegeven, geaaid en wordt de oogst vaak direct van de plant gegeten. Mijn oudste zoon wilde nog wel gezellig met z’n moeder de boomspiegel beplanten dus nu staan er naast allerlei tulpen, verschillende bodembedekker en wil ik na ijsheiligen verschillende zaailingen in de boomspiegel planten. Als wij de hond uitlaten wil hij vaak even naar onze boom lopen en daar geniet ik zo van. En wat de tuinen, mijn volkstuin en de boomspiegel mij ook hebben geleerd? Dat je met wat liefde van een kaal stuk grond in een hele korte tijd een prachtige oase kan maken die jou als bedankje zo veel liefde teruggeeft.
