Podcast: Alowieke van Beusekom over de natuur als familie, haar verhalenpad/voedselbos en het alledaagse geluk

In deze podcastaflevering duik ik samen met mijn vriendin Alowieke in haar fascinerende wereld als levenskunstenaar. Alowieke leeft een eenvoudig leven in haar zelfgebouwde woonwagen en omarmt de schoonheid van de kleine dingen in de natuur en het dagelijkse leven. Haar creativiteit is haar grootste goed, en ze deelt deze met de wereld door middel van schrijven, tekenen, theater maken, het componeren van liedjes en het creëren in harmonie met de natuur.

Schrijfproces

We hebben het over het schrijfproces van haar tweede boek, getiteld ‘De Heilige Traagheid der Dingen’. We verkennen ook haar eerste boek, ‘Langs Kantelende Wegen’, dat de impact van economische groei op dorpsbewoners en boeren onder de loep neemt. Elke week deelt Alowieke haar observaties en overpeinzingen in een blog, waarin ze verschillende schrijfstijlen en thema’s verkent, variërend van filosofisch en poëtisch tot praktisch.

Alles gebeurt recht voor je neus

Het gesprek gaat over het belang van het zijn in de natuur en de schoonheid van het ontdekken van verhalen die zich voor je neus afspelen, waarvoor je helemaal niet op reis hoeft. De natuur om Alowieke heen is haar familie. Ze heeft daardoor miljoenen vrienden om haar heen.

“Waarom zou je helemaal naar de andere kant van de wereld willen gaan om dit soort wonderen te bekijken als het gewoon vlak om je deur ook gebeurt? Alles gebeurt eigenlijk hier al, recht voor je neus”

Inheemse volkeren

Alowieke put inspiratie uit inheemse volkeren en hun diepe band met de natuur. De huidige voedselbossen die wij nu maken en de permacultuur is geïnspireerd op Australische inheemse mensen, dat hebben ze nagemaakt en een term aangegeven. Ze geeft een pleidooi voor het het ondersteunen van inheemse gemeenschappen die hun land hebben verloren. Het zijn twee sporen, enerzijds is het hier, juist op hele kleine schaal en dan vooral microklimaatjes maken. Hoge, lage, natte, droge stukken. Zodat elk wezen of plantje zich ergens thuis kan voelen. En dat dan weer zien en soms je laten verassen. En aan de andere kant, dat wat verder weg gebeurt dat daar je hart ook naar uit blijft gaan. Twee werelden om voor te zorgen. Als mycorrhiza die enerzijds op de plek zelf werkt maar aan de andere kant ook hele lange draden maakt die ook op andere plekken weer verbonden kunnen raken.

Verhalenpad/voedselbos

Een bijzonder aspect van Alowieke’s leven is haar betrokkenheid bij het creëren van een verhalenpad in combinatie met een voedselbos. De verhalen liggen niet direct voor het oprapen; ze vereisen tijd, observatie en aandacht. We bespreken de voordelen van een divers ecosysteem en hoe dit bijdraagt aan de gezondheid van de bodem.

Alowieke koestert het fysieke werk van tuinieren. Haar ideale scenario omvat een wilde ontdektuin voor persoonlijke reflectie en observatie en een gemeenschappelijke moestuin voor gezamenlijk tuinieren.

Links

• Alowieke haar blog
• Boek: Langs kantelende wegen
• Inschrijven boek ‘De heilige traagheid der dingen’