Buurman Hans en de vergeten groente brandnetel - mét wild risotto recept
03 april 2023 
in recept
3 min. leestijd

Buurman Hans en de vergeten groente brandnetel - mét wild risotto recept

In deze blog van Viviane de Vor een veganistisch recept voor brandnetel risotto met een mooi verhaal over haar buurman Hans.

'Buurman Hans kwam aanslenteren, gewapend met tuinhandschoenen en een emmertje. Altijd blij met wat aanspraak, stopte hij en keek hoe ik bezig was een nieuwe kruidenborder aan te leggen. Mijn tuin ligt aan de rand van een klein dorpje in de Eifel en theeft een vrij open hek. De meeste passanten, over het algemeen pensionada`s die na het middageten een rondje gaan wandelen, blijven even staan om een praatje te maken. Maar buurman Hans ging niet zomaar een rondje wandelen, deze man had duidelijk een missie en ik vroeg mijn hoogbejaarde buurman naar zijn plannen.

„Ik ga brandnetels plukken“ was zijn antwoord. „ach, ga je de paarden achter jullie erf bijvoeren“? wilde ik graag weten. Ik had namelijk gelezen dat de brandnetel op paarden een vurige uitwerking had en dat boeren dit effect nogal eens toepasten als zij hun paarden op de markt wilden verkopen. Maar ik zat er naast. „Mezelf bijvoeren, zal je bedoelen“ verklapte Hans, en hij ging er eens goed voor staan. Buurman vertelde over de eetbaarheid van dit ondergewaardeerde kruid, over alle keren dat hij dit vroeger moest gaan plukken voor zijn moeder en vooral over het feit dat de jeugd (ik: 50+) niet meer wist wat gezond voor een mens was. Over waar je het kon plukken en dat er zelfs een trucje bestond om niet geprikt te worden.

Nu was ik natuurlijk wel benieuwd wat deze alleenstaande gepensioneerde boer met reuma en een kromme rug ging kokkerellen met deze wilde groente; Een soepje? Quiche of zelfs een pesto voor door de pasta..? De wenkbrauwen schoten omhoog. „Onzin en teveel gedoe“ meende hij. In de pan met een goeie klont boter laten stoven en opeten met een aardappel erbij. Zo at je brandnetels het best. En als ik durfde, zo sloot hij het gesprek af, mocht ik best wel eens mee op brandneteljacht. Daar kon ik nog wat van leren.

De schat. Ik heb hem maar niet verteld dat ik al jaren als onkruidenier op de socials wilde kruidenrecepten deelde.'

Vandaag mijn favoriete brandnetel gerecht: Veganistische brandnetel risotto.




Risotto met brandnetels

Nodig voor 4 personen

  • 500 gram risottorijst
  • 4 teentjes knoflook, kleingesneden
  • olijfolie
  • 1 glas witte wijn op kamertemperatuur
  • 2 liter krachtige groentebouillon
  • 1 vergiet vol brandneteltoppen, gewassen en kleingesneden
  • edelgist
  • peper

Bereidingswijze

  • Giet een goede scheut olijfolie in een ruime pan en bak dit op een niet al te hoog vuur tot het begint te verkleuren.
  • Voeg de rijst toe en laat even meebakken
  • Verwarm tegelijkertijd in een andere pan de bouillon en hou deze op temperatuur.
  • Blus de rijst af met de wijn en voeg de brandnetel toe.
  • Nu giet je iedere keer een soeplepel bouillon bij de rijst en wacht tot deze is opgenomen, blijf roeren anders bakt de rijst aan.
  • Als de rijst gaar is schep je er een paar lepels edelgist doorheen voor een kazige touch, eventueel kan je ook parmezaanse kaas nemen.
  • Breng op smaak met wat peper

Risotto is een gerecht waar je echt bij moet blijven, maar het smaakt dan ook extra lekker!
Risotto is geen droogkokende rijst met losse korrel, je eet het lekker smeuïg.
Dit gerecht smaakt nog lekkerder met gebakken paddestoelen.

Eet smakelijk!

Over de schrijver
Tot een jaar of tien geleden hield ik me nog helemaal niet met wilde natuur bezig. Sterker nog, brandnetels, zevenblad en andere plaaggeesten roeide ik met alle middelen (tevergeefs) uit onze grote kindvriendelijke tuin in het Luxemburgse Müllerthal. De oude wilde pruimenbomen moesten wijken voor een speeltoestel, ze trokken toch alleen maar ongedierte aan. Hortensia's gaven weinig werk en vervingen de bessenstruiken van de vorige bewoners. Het keerpunt kwam toen iemand me vertelde dat de paardenbloem eetbaar was. Daar wilde ik meer over weten! Van een kruidenvrouw uit de buurt leerde ik determineren en welk kruid waar goed voor was. Naast kennis groeide ook het respect voor alles wat ik zo hard had willen uitroeien. Hoe meer ik erover te weten kwam, hoe groter mijn verwondering werd en hoe meer ik overtuigd was dat het ook in mijn achtertuin wel wat natuurlijker kon. Na 26 jaar ruilden we Berdorf in voor een dorpje aan de andere kant van grens, en voor we verhuisden liep ik nog een laatste keer door onze tuin. Ik nam afscheid van de schaduwhoek vol zevenblad en speenkruid, van de vijver waar wilde waterplanten groeiden, de bessenstruiken die ik geplaatst had en van de Spar, die ons behalve schaduw ook heerlijke sparrenthee had gegeven.Gelukkig is een mens nooit te oud om te leren, wat heb ik mezelf ontwikkeld op dit gebied! Met diverse online en offline cursussen vergrootte ik mijn kennis over het gebruik van wilde kruiden, permacultuur en moestuinieren. Met deze kennis leg ik samen met mijn man met respect voor de natuur een tuin aan, waar in verschillende biotopen medicinale en eetbare (wilde) gewassen kunnen groeien en bloeien. We werken hierbij zoveel mogelijk met hergebruikte materialen, en als het even kan, worden de borders gevuld met ruilgoed en wilde stekjes. Dat dit alles met vallen en opstaan is gebeurd, moge duidelijk zijn. In mijn blog deel ik de missers en successen uit de tuin en van mijn wildgerechten, die lang niet altijd zo smakelijk uitpakten als ik hoopte

Geef jezelf een online cursus cadeau